نقش آموزش تاب آوری در پیشگیری از خودکشی
آیا نقش آموزش تاب آوری در پیشگیری از خودکشی چشمگیر است؟
آیا نقش آموزش تاب آوری در پیشگیری از خودکشی چشمگیر است؟
کاری از کارگروه تولید محتوای رسانه تاب آوری اجتماعی ایران
خودکشی یک واقعه‌ی عمومی برای سلامت افراد و عامل مرگ بزرگسالان جوان ۱۸ تا ۲۵ ساله‌ی جهان است. تحقیقات در این حوزه با هدف شناسایی عوامل خودکشی نشان داده اند که بی‌اهمیتی نسبت به نقش آموزش تاب آوری در پیشگیری از خودکشی یکی از اصلی‌ترین فاکتورهای رواج خودکشی محسوب می‌شود. بکارگیری روش‌های موثر بر افزایش قدرت می‌تواند مداخله‌ی درمانی موثرتری نسبت به شناسایی صرف عوامل سوق دهنده به سمت خودکشی باشد.
تاب آوری یک پروسه‌ی پویا است که به افراد اجازه می‌دهد تا با شرایط استرس زا سازگار شوند و بر آن‌ها غلبه کنند. نقش آموزش تاب آوری در پیشگیری از خودکشی و قوی کردن جمعیت بسیار قابل توجه است.
۱. توانایی رویارویی را در او تقویت کنید: با فردی که ریسک بالای خودکشی دارد در مورد توانایی‌های سازگاری صحبت کنید و برایشان توضیح دهید که نقش آموزش تاب آوری در پیشگیری از خودکشی در کسب آرامش و کنترل عواطف پررنگ است. به او کمک کنید تا بین تجربه‌ی یک احساس منفی نظیر ترس، خشم یا غم و انجام یک فعالیت آرامش بخش ارتباط برقرار کنند.
حواستان باشد که در این مسیر شما نیز باید یک الگوی مناسب برای او باشید؛ برای مثال به او پیام دهید که “حالم خوب نیست می‌خوام امروز سگمو ببرم پیاده روی.”
۲. عزت نفس او را او تقویت کنید: اعتماد به نفس فرد را بهبود ببخشید. برای مثال، او را تشویق کنید تا در محل کارش مسئولیت کاری را بر عهده بگیرد. خود شما نیز می‌توانید از او بابت یک مشکل راه حل بخواهید تا احساس غرور را در او تقویت کنید. با او مکالمه‌ای در مورد چیزهایی که باعث می‌شوند احساس باارزش بودن کند یا خود را دوست بدارد برقرار کنید. در این مورد نیز الگوی مناسب بودن اهمیت دارد؛ سعی کنید در مقابل او در مورد خود مثبت صحبت کنید تا او نیز نگاهی به جوانب مثبت زندگی خود بیندازد.
۳. محل کار را امن کنید: محل کار مکانی است که معمولا افراد بیشتر وقت خود را در آن می‌گذارند بنابراین محل کار اثر بسزایی بر روحیه و سلامت روان آن‌ها دارد. در حالت ایده‌آل فرد در محل کار خود یک تجربه‌ی مثبت دارد و ارزش و احترام را احساس می‌کند. اما در صورتی که فرد از محل کار خود رضایت ندارد، می‌توانید با رییس و همکاران او صحبت کنید تا شرایط فرد را درک کنند و به او در رشد عاطفی، اجتماعی و کاری کمک کنند.
۴. از سلامت روان او مراقبت کنید: گاهی مشکلات رفتاری یا عاطفی، شدید یا پایدار هستند و بر سر راه رشد فرد قرار می‌گیرند. دریافت حمایت سلامت روان تخصصی، آموزش تاب آوری و پیشگیری از خودکشی می‌توانند تفاوت بزرگی در افکار خودکشی، افسردگی و سایر اختلالات سلامت روان ایجاد کنند. هر فرد به مداخله‌های گوناگون نظیر تراپی، دارو یا ترکیبی از هر دو نیاز خواهد داشت. در صورتی که نگران حال فرد هستید و فکر می‌کنید در وضعیت اورژانسی به سر میبرد با یک متخصص مشورت کنید.
۵. دسترسی او به وسایل تیز و برنده را محدود کنید: در صورتی که فرد افکار خودکشی دارد، دسترسی او به هر گونه وسیله‌ی مرگ آور را محدود کنید.
جمع بندی
داشتن یک حامی در زمان‌های چالش برانگیز برای دوام آوردن در شرایط استرس‌زا ضروری بوده، اهمیت آموزشی تاب آوری متناسب با پروتکل های پیشگیری از خودکشی را نشان می‌دهد.
حامی برای هر فرد معنای متفاوتی دارد؛ برای مثال، یک فرد ترجیح می‌دهد توسط اعضای خانواده حمایت شود و دیگری دوستانش را ترجیح می‌دهد.
در صورتی که فرد آسیب‌پذیر در برابر خودکشی حلقه‌ی دوستی کوچکی دارد، او را تشویق کنید تا در فرصت‌های اجتماعی گوناگون حضور پیدا کند تا ارتباطات جدیدی برقرار کند.
